Аннотация

Югася КАЛЯДА ЗАТРЫМКА РЭЙСА Аднолькавыя шэрагі аднолькавых металічных крэслаў з акуратнымі круглымі адтулінамі ў спінках спакойна паблісквалі, залітыя роўным электрычным святлом. Калі Уорвік спрабаваў доўга, не міргаючы, глядзець на гэтыя мулкія сядзенні, перад яго вачамі яны пачыналі памнажацца, вібрыраваць, пульсіраваць і ўсё гэта супадала з рытмам, у якім білася ягонае сэрца. Адчуванне было такое, што зараз закружыцца галава. Тады, каб апярэдзіць галавакружэнне, ён закрываў вочы, павольна лічыў да дзесяці, і здавалася, што ў гэтай аксамітнай мяккай цемрадзі ёсць нейкі пробліск няўлоўнага шчасця: зараз ён расплюшчыць вочы, і навакольны свет, «аб’ектыўная рэальнасць», зноў узнікне перад ім у звыклых формах. Хаця застанецца яшчэ на некалькі секунд спачатку вострае, потым прыцішанае, але ўсё адно хвалюючае ўсведамленне сваёй спрычыненасці да таямніцы гэтага свету, да нетрываласці, хісткасці рэальнасці. Уорвік бязмэтна, у чаканні, сузіраў вялізную залу аэрапорта. Яму здавалася, што тут няма нічога выпадковага, што, на першы погляд, бязладны рух людзей па зале насамрэч злучаны ў сістэму, і кожнае, быццам адвольнае перасоўванне падпарадкавана правілам гульні: складанай, шматступеньчатай, накшталт шахматнай. І здавалася яму, што людзі, якія сядзяць на металічных крэслах, чакаючы сваіх рэйсаў, — дзейныя асобы загадзя вызначанай дзеі.

Отзывы

Затрымка рэйса

Популярные книги

Глава 1 Глава 1 Центральная база командования восьмого флота империи Аратан гудела привычным ритмом рабочего дня. В просторном кабинете адмирала и командующего…

Глава 1 — Татьяна Викторовна, задержитесь, пожалуйста! Голос проректора тормозит меня уже на выходе из актового зала, где только что завершился большой педсовет университета.…

Annotation В прошлом, когда легионы ада шагали по Земле, за моей спиной стояли города и крепости. В меня верили, меня почитали. Простой мальчишка из черни, которого предали…

Глава 1 Пятью днями ранее. Я сидел в штабе за огромным столом, чувствуя, как нетерпение и злость переполняют меня. Каждая минута казалась бесконечной, а каждый новый…

Глава 1 Я стоял у дома, глядел на следы копыт в пыли и думал: вот уехал человек, а с ним ушла и последняя ниточка между мной и тем домом, где родился Егор Воронцов. Не…

Глава 1 Директор сидел передо мной за столом и испытующе смотрел прямо в глаза. Не знаю, что он там искал. Страх? Удивление? Злость? Радость? «Война» ещё эхом звучала…