Госць прыходзіць на золкім світанні

Караткевіч Уладзімір Сямёнавіч

Жанр:  Проза: рассказ.

  • 2

Аннотация

I Гадалка на барахольным рынку сама бачыла, што ўначы над горадам стаў чорны чалавек, доўга глядзеў на сіняга і чырвонага пеўняў, якія біліся ля яго ног, а потым схапіўся за спічастыя вежы касцёла і перавярнуў зямлю дагары нагамі. I стала цемра. Многія верылі. Людзі ў горадзе зараз нічому ўжо не здзіўляліся. Цяжка было здзівіць тых, хто на працягу трох месяцаў з дня ў дзень назіраў за агоніяй вялікага і багатага места, цэнтра, сэрца. Сэрца гэта палала. Спачатку немцы паспрабавалі гасіць пажар, але ў першую ж ноч шлангі, праведзеныя да ракі, аказаліся перарэзанымі. Агонь, пагашаны ўчора, у пэўным квартале, сёння, невядома якім чынам, зноў бухаў у паветра зыркімі языкамі. Горад не хацеў жыць, не хацеў даваць ворагу прахалоды сваіх паркаў і цеплыні сваіх кватэр, не хацеў даваць вады — і таму канчаў самагубствам. У ім не было ўжо чаму гарэць, але ён гарэў, гарэў з упартасці. I калі кастрычніцкія дажджы загасілі агонь — засталіся толькі фантасмагарычныя, знявечаныя, закураныя руіны, абураныя горы камення, тытанічныя брылы, што віселі на арматуры, фантастычныя замкі, пабудаваныя жорсткім дойлідам-агнём.

Отзывы

Госць прыходзіць на золкім світанні

Популярные книги

Глава 1 Всё же Царицын мне нравится больше, чем Москва. Зима и лето здесь подступают стремительно, но весна и осень просто великолепны. На дворе октябрь, и пусть холода…

Глава 1 Они не атакуют. Окружили, прижав меня спиной к дорожному ограждению, но более ничего не делают — лишь продолжают стоять на своих местах, абсолютно никак не реагируя…

Глава 1 Дребезжащая развалина, которая по недоразумению считалась в этом мире машиной, остановилась. — Дальше не проедем, ваше благородие, — сообщил водила. Странно,…

Annotation Это был... очень непростой месяц. Однако большая часть срочных проблем решена, а я наконец-то могу начать обучение в Академии. Весь вопрос в том дадут ли мне…

Глава 1 К обеду мы добрались до въезда в небольшой городок под названием Балашиха. Люди Орлова — пятеро бравых боевых магов, ждали нас на перекрёстке. — Предлагаю следующее,…

Глава 1 Я против себя Я стоял посреди комнаты из чёрного мрамора. Казалось, стены поглощали тусклый свет, что лился из магического источника над моей головой. Прямо…